Warto wiedzie膰. Zadanie o tre艣ci: Zaznacz po jednym z wyr贸偶nionych okre艣le艅, tak aby powsta艂y zdania prawdziwe. jest zadaniem numer 178166 ze wszystkich rozwi膮zanych w naszym serwisie zada艅 i pochodzi z ksi膮偶ki o tytule Biologia 7, kt贸ra zosta艂a wydana w roku 2017.
Mini s艂ownik termin贸w drukarskich A| B| C| D| E| F| G| H| I| J| K| L| M| N| O| P| R| S| T| U| W| Z Abrewiacja skr贸cenie wyrazu lub grupy wyraz贸w w pi艣mie, np. itd., cdn., itp. Abrewiatura system skr贸t贸w stosowanych w pi艣mie albo w nutach, celem zaoszcz臋dzenia miejsca. Adjustacja przygotowanie materia艂u redakcyjnego do druku. redakcyjna opracowanie merytoryczne i stylistyczne tre艣ci. techniczna oznaczenia, uwagi i wskaz贸wki techniczne dotycz膮ce sposobu sk艂adania, 艂amania i drukowania. Afisz og艂oszenie, zawiadomienie itp., zazwyczaj w wi臋kszym formacie; odznacza si臋 uk艂adem literniczym, drukowany jednostronnie. Akapit wci臋cie na pocz膮tku nowego ust臋pu w tek艣cie; partia wierszy rozpoczynaj膮ca si臋 wierszem akapitowym a zako艅czona wierszem ko艅cowym. Akcent patrz znaki akcentowe. Akcydens druk okoliczno艣ciowy, np. afisz, zaproszenie, etykieta, formularz, itp. Album odbitek kliszowych zbi贸r kartek z naklejonymi odbitkami klisz, s艂u偶膮cy do ich identyfikacji, ustalenia kolejno艣ci oraz okre艣lenia podstawy. Anons og艂oszenie, reklama. Antykwa kr贸j pisma wzorowany na starorzymskich napisach o pionowo zestawionych, zaokr膮glonych i zr贸偶nicowanych pod wzgl臋dem grubo艣ci liniach rysunku. mediewalowa zwana r贸wnie偶 renesansow膮 ? nazwa grupy pism dwuelementowych o niewielkiej r贸偶nicy mi臋dzy cienkimi i grubymi kreskami liter. Apla powierzchnia zadrukowana przez pe艂ne pokrycie farb膮 (bez p贸艂ton贸w); blacha cynkowa o g艂adkiej powierzchni, s艂u偶膮ca jako forma w technice druku wypuk艂ego. Apostrof znak graficzny w kszta艂cie g贸rnego przecinka, oznaczaj膮cy zanik艂膮 samog艂osk臋 (np. l\'ange, zamiast le ange) lub oddzielaj膮cy ko艅c贸wk臋 w wyrazach obcych (np. Verne\'a, savoir vivre\'u). Arkusz autorski jednostka miary pracy autorskiej, zawieraj膮ca 40 000 znak贸w lub 3 000 cm ilustracji, lub 700 wierszy poezji. Praca autorska w formie maszynopisu powinna by膰 wykonana na papierze formatu A4, jednostronnie i zawiera膰 30 wierszy na stronie. W ka偶dym wierszu powinno znajdowa膰 si臋 60 znak贸w, w tym spacje. 22 strony takiego maszynopisu tworz膮 arkusz autorski. Arkusz autorski zawiera 40 000 znak贸w ? liter, cyfr, znak贸w interpunkcyjnych i spacji. Do arkusza autorskiego nie zalicza si臋 tytu艂贸w i 偶ywej paginy. W przypadku tre艣ci graficznej przyjmuje si臋, 偶e jednemu arkuszowi odpowiada 3000 cm2. Arkusz drukarski jednostka wielko艣ci produkcji drukarskiej, obejmuj膮ca liczb臋 kolumn mieszcz膮cych si臋 na arkuszu papieru AB2 zadrukowanym dwustronnie, lub liczb臋 kolumn mieszcz膮cych si臋 na jednostronnie zadrukowanym arkuszu papieru formatu AB1. Arkusz wydawniczy Jednostka miary obliczania obj臋to艣ci materia艂u w publikacji. Dotyczy ca艂ego materia艂u ? zar贸wno dostarczonego przez autora jak i przez wydawc臋. Arkusz wydawniczy zawiera 40 000 znak贸w lub 3000 cm2 grafik lub 700 wierszy poezji. Asymetryczny uk艂ad patrz uk艂ad graficzny. Autoryzacja zatwierdzenie przez prelegenta lub m贸wc臋 tekstu napisanego z ustnie wyg艂oszonych wypowiedzi; zatwierdzenie przez autora tekstu adaptacji lub pracy, kt贸ra uleg艂a wi臋kszej przer贸bce redakcyjnej; zatwierdzenie przez autora tekstu przek艂adu na j臋zyk obcy. B臋kart (okre艣lenie gwarowe) niepe艂ny wiersz ko艅cowy ust臋pu umieszczony na pocz膮tku kolumny lub 艂amu w kolumnie wielo艂amowej. Bibliografia wykaz ksi膮偶ek lub czasopism obejmuj膮cych ca艂o艣膰 pi艣miennictwa (og贸lna) lub poszczeg贸lne dzia艂y wiedzy (specjalna) z podaniem podstawowych danych wydawniczych. Bibliologia nauka o ksi膮偶ce. Bigowanie czynno艣膰 introligatorska polegaj膮ca na wyci艣ni臋ciu rowka w miejscach zagi臋cia papieru, kartonu lub tektury; karton ok艂adkowy biguje si臋 przed u偶yciem do oprawy. Blokowy uk艂ad kompozycja typograficzna, w kt贸rej pewne partie tre艣ci (szczeg贸lnie w akcydensach) tworz膮 kszta艂ty prostok膮t贸w. Blokowanie wstawianie w sk艂ad r臋czny odwr贸conych czcionek dla za艂o偶enia miejsca na brakuj膮ce lub nieczytelne litery. Przy 艂amaniu ? rezerwowanie miejsca dla wstawienia klisz lub tabel. B艂膮d zecerski zniekszta艂cenie wyrazu lub tre艣ci wskutek przestawienia czy opuszczenia liter, przestawienia wierszy lub ust臋p贸w. Usterki wynik艂e z nieprzestrzegania zasad technologicznych i wskaz贸wek adiustacji. Boczek boczna lub wewn臋trzna wydzielona cz臋艣膰 tabeli obja艣niaj膮ca tre艣膰 rubryk poziomych. Borgis (burgos) stopie艅 pisma wielko艣ci 9 punkt贸w. Broszura w terminologii bibliotekarskiej ksi膮偶ka o obj臋to艣ci do 64 stronic, zeszytych wraz z ok艂adk膮 przez grzbiet; w drukarstwie, ksi膮偶ka w ok艂adce mi臋kkiej (kartonowej). Brewier stopie艅 pisma wielko艣ci 11 punkt贸w. Brylant stopie艅 pisma wielko艣ci 3 punkt贸w. Cal znak graficzny w kszta艂cie dw贸ch sko艣nych g贸rnych kresek o 艣ci臋tym poziomo dolnym zako艅czeniu. Chemigrafia metoda otrzymywania klisz do techniki druku wypuk艂ego z rysunk贸w lub fotografii sposobem fotochemicznym i mechanicznym; zak艂ad, w kt贸rym wykonuje si臋 klisze. Chor膮giewkowy uk艂ad kompozycja typograficzna, kt贸ra charakteryzuje si臋 jednym bokiem tworz膮cym lini臋 pionow膮 a drugim o linii nieregularnej. Chromolitografia litografia wielobarwna. Copyright (by...) formu艂a. Cycero jednostka miary typograficznej r贸wna 12 punktom; stopie艅 pisma wielko艣ci 12 punkt贸w. Cyrylica alfabet staros艂owia艅ski (druga odmiana), wywodz膮cy si臋 z greki. Powsta艂 na prze艂omie IX-X wieku. Od imienia aposto艂a S艂owian Cyryla-Konstantego nazwano go cyrylic膮, cho膰 nie by艂 jego autorem. Cytat przytoczony dos艂ownie wyj膮tek z obcego tekstu lub wypowiedzi ustnej, zwykle uj臋ty w cudzys艂贸w. Czasopismo druk ukazuj膮cy si臋 periodycznie w okre艣lonych terminach, pod tym samym tytu艂em, zaopatrzony w numeracj臋 ci膮g艂膮. W zale偶no艣ci od cz臋stotliwo艣ci ukazywania si臋, czasopismo mo偶e by膰 dziennikiem, tygodnikiem, dwutygodnikiem, miesi臋cznikiem lub rocznikiem. Czcionka podstawowy materia艂 zecerski w sk艂adzie r臋cznym; prostopad艂o艣cian wykonany ze stopu drukarskiego, drewna lub tworzyw sztucznych. Czcionki afiszowe czcionki wi臋kszych stopni, u偶ywane do sk艂adu afisz贸w; podci臋te czcionki z wystaj膮cymi cz臋艣ciami ponad s艂upek (np. akcent nad liter膮 艢 wersalik); przewieszone w kursywie lub w pi艣mie kaligraficznym wystaj膮ce w prawo lub lewo cz臋艣ci oczka (poza s艂upek). Dedykacja notatka autora po艣wi臋caj膮ca komu艣 swoje dzie艂o. Defekty zdekompletowane lub uszkodzone czcionki. Diament albo diament ? stopie艅 pisma r贸wnaj膮cy si臋 4 punktom typograficznym. Diakrytyczne znaki patrz znaki akcentowe. Diapozytyw pozytyw fotograficzny wykonany na materiale przezroczystym. Ditto znak powt贸rzenia w postaci dw贸ch przecink贸w dolnych, wyjustowanych na 艣rodku wyrazu, do kt贸rego si臋 odnosi. Dodatek (suplement) uzupe艂nienie do jakiego艣 dzie艂a (np. encyklopedii) lub czasopisma, omawiaj膮ce obszerniej wybrane zagadnienia. Dorobi膰 wiersz w przypadku wyst膮pienia przy 艂amaniu niepe艂nego wiersza ko艅cowego (tzw. b臋karta) na pocz膮tku kolumny, dopisanie tekstu lub powi臋kszenie odst臋p贸w mi臋dzy wyrazami w wierszach poprzedzaj膮cych wiersz ko艅cowy pe艂ny w innym ust臋pie dla uzyskania wiersza dodatkowego. Druk proces sporz膮dzania odbitek z formy drukowej przy u偶yciu farb graficznych. Rozr贸偶nia si臋 trzy podstawowe techniki: druk wypuk艂y, p艂aski i wkl臋s艂y; odbitka wykonana z formy drukowej; w j臋zyku prawnym ? utw贸r graficzny odbity sposobem mechanicznym lub 艣rodkami chemicznymi, przeznaczony do rozpowszechniania. Drukarnia zak艂ad produkcyjny przemys艂u poligraficznego, wykonuj膮cy prace wchodz膮ce w zakres drukarstwa; akcydensowa drukarnia wykonuj膮ca wszelkie roboty okoliczno艣ciowe zwane akcydensami; dzie艂owa zak艂ad (lub wydzia艂), kt贸rego zakres produkcji obejmuje ksi膮偶ki i broszury; gazetowa zak艂ad (lub wydzia艂) wykonuj膮cy czasopisma i gazety, drukowane najcz臋艣ciej na maszynach rolowych (rotacyjnych). Drzeworyt drewniany klocek (bukszpan, grusza), na kt贸rego powierzchni wyryto rysunek. Cz臋艣ci wypuk艂e pokryte farb膮 przenosz膮 rysunek na papier; odbitka wykonana z gotowego do druku klocka. Dwu艣rednian stopie艅 pisma odpowiadaj膮cy 28 punktom typograficznym. Dywiz kr贸tka kreska pozioma u偶ywana przy przenoszeniu wyraz贸w i 艂膮czeniu wyraz贸w kilkucz艂onowych (inaczej przeno艣nik lub 艂膮cznik); 艂膮cznik; znak przeniesienia cz臋艣ci wyrazu z jednego wiersza do drugiego. Dzie艂o dokument zawieraj膮cy tekst s艂owny, ilustracje, zestawienia, utrwalony na papierze; wydawnictwo jedno- lub wielotomowe o r贸偶norodnej tematyce i znacznej obj臋to艣ci. Dziennik patrz czasopismo. Edytorstwo publikowanie dzie艂 drukiem; obejmuje rozwijanie inicjatywy wydawniczej, przygotowanie redakcyjne tekst贸w do sk艂adu, tworzenie lub udzia艂 w tworzeniu najw艂a艣ciwszej dla dzie艂a zewn臋trznej formy wydawniczej. Egzemplarz roboczy maszynopis wydawniczy przeznaczony do sk艂adania. Ekslibris (z 艂ac. Ex libris ? z ksi臋gozbioru), kompozycja graficzna z inicja艂ami lub nazwiskiem w艂a艣ciciela ksi臋gozbioru, o niewielkich rozmiarach, naklejany zwykle na wewn臋trznej stronie ok艂adki. Ekspozycja czas, w kt贸rym przy procesach fotomechanicznych 艣wiat艂o odbite od orygina艂u pada na materia艂 艣wiat艂oczu艂y. Epilog ko艅cowe powiadomienie o zdarzeniach, kt贸re mia艂y miejsce p贸藕niej ni偶 akcja przedstawiona w g艂贸wnej cz臋艣ci utworu; zako艅czenie. Errata b艂臋dy, omy艂ki w druku lub pi艣mie; za艂膮czony do ksi膮偶ek wykaz b艂臋d贸w zauwa偶onych po zako艅czeniu druku i ich sprostowanie. Etykieta nalepka na towarze lub jego opakowaniu, rodzaj znaku towarowego z oznaczeniem nazwy, wytw贸rni i ceny. Faksymile odtworzony dok艂adnie dokument lub podpis; klisza lub piecz膮tka odtwarzaj膮ca w艂asnor臋czny podpis. Falcowanie z艂amywanie (sk艂adanie) arkusza papieru po zadrukowaniu, celem otrzymania 偶膮danego formatu z kolejn膮 numeracj膮 stronic. Firet rodzaj drobnego justunku, kt贸rego stopie艅 jest r贸wny szeroko艣ci. Fleksodruk albo druk fleksograficzny, druk anilinowy ? odmiana druku wypuk艂ego, kt贸rego cech膮 charakterystyczn膮 jest elastyczna forma drukowa i stosowanie rzadkich farb rozpuszczalnych w spirytusie. Folia bardzo cienkie arkusze wykonane z metali szlachetnych (lub nieszlachetnych), przeznaczone do wyt艂aczania tekst贸w lub ozd贸b na ok艂adkach sztywnych; specjalny papier pokryty substancj膮 wi膮偶膮c膮 i posypany proszkiem metalowym, przeznaczony do wyt艂aczania; cienka blaszka metalowa, na kt贸rej mo偶na drukowa膰 technik膮 fleksograficzn膮 (mo偶e by膰 po艂膮czona z pod艂o偶em papierowym). Folder patrz sk艂adanka Folia艂 ksi膮偶ka drukowana lub r臋kopi艣mienna w formacie folio. Potocznie ksi膮偶ka du偶ego formatu. Fonetyczne znaki czcionki znak贸w specjalnych, s艂u偶膮cych do oznaczania wymowy w j臋zykach obcych. Font Potocznie zapis kroju pisma w postaci cyfrowej. Kompletny zestaw wszystkich liter alfabetu, cyfr, znak贸w interpunkcyjnych i znak贸w specjalnych zawartych w danym kroju pisma. Forma drukowa prosta lub okr膮g艂a, metalowa lub z innego tworzywa powierzchnia z wypuk艂ym, wkl臋s艂ym lub p艂askim rysunkiem, przeznaczonym do drukowania; do druku wypuk艂ego kolumna lub zestaw kolumn przeznaczonych do drukowania; do rozbi贸rki kolumna po wydrukowaniu przeznaczona do segregacji materia艂u zecerskiego do kaszt. Format wielko艣膰, wymiary papieru, ksi膮偶ki, kolumny sk艂adu; albumowy format, w kt贸rym szeroko艣膰 wyrobu jest wi臋ksza od d艂ugo艣ci; druku wymiary szeroko艣ci i d艂ugo艣ci w jednostkach miary metrycznej arkusza papieru przeznaczonego do druku; sk艂adu wymiary sk艂adu zecerskiego podane w jednostkach miary typograficznej; znormalizowany format papieru lub tektury ustalony norm膮. Format ksi膮偶ki poj臋cie okre艣laj膮ce d艂ugo艣膰 i szeroko艣膰 ksi膮偶ki, powsta艂e wraz z pojawieniem si臋 jej w formie kodeksu. Format bibliograficzny wprowadzony zosta艂 z chwil膮 wynalezienia i zastosowania papieru do pisania ksi膮g; zale偶y od tego, ile razy arkusz papieru (odpowiadaj膮cy rozmiarami rozpi臋to艣ci ramion papiernika) zosta艂 z艂o偶ony. I tak 1掳 (plano) ? arkusz nie zosta艂 z艂o偶ony i ma 2 stronice, czyli 1 kartk臋; 2掳 (folio) ? arkusz z艂o偶ony 1 raz i ma 4 stronice, czyli 2 karty; 4掳 (quarto) ? z艂o偶ony 2 razy i ma 8 stronic czyli 4 karty; 8掳 (octavo) ? z艂o偶ony 3 razy i ma 16 stronic, czyli 8 kart. Normalizacja format贸w papieru spowodowa艂a 偶e format bibliograficzny zast膮piono formatem bibliotecznym, o kt贸rym decyduje d艂ugo艣膰 grzbietu ksi膮偶ki: 16掳 do 20 cm, 8掳 od 20 do 25 cm, 4掳 od 25 do 35 cm, 2掳 powy偶ej 35 cm. Formularz druk do wype艂niania, blankiet s艂u偶膮cy do pracy w biurach i urz臋dach. Fotooffset metoda sporz膮dzania form drukowych do offsetu za pomoc膮 fotografii reprodukcyjnej. Fotosk艂ad patrz sk艂ad fotograficzny. Fototypia dawna nazwa 艣wiat艂odruku. Frakcje czcionki cyfr, liter lub znak贸w o odpowiednio zmniejszonym oczku, odlane na dolnej lub g贸rnej linii pisma podstawowego, u偶ywane do sk艂adania wzor贸w matematycznych odno艣nik贸w, wska藕nik贸w itp. Fraktura jedna z odmian pisma gotyckiego. Frontispis ilustracja ca艂ostronicowa (najcz臋艣ciej jako wklejka) umieszczona obok karty tytu艂owej; w starych drukach ? karta tytu艂owa wykonana technik膮 miedziorytnicz膮. Garmond lub garmont stopie艅 pisma odpowiadaj膮cy 10 punktom typograficznym. Garnitur pisma komplet pisma jednego kroju, obejmuj膮cy pismo proste (zwyk艂e), pochy艂e (kursyw臋), p贸艂 grube (grube) wszystkich stopni. Gazeta pismo codzienne lub czasopismo ukazuj膮ce si臋 cz臋艣ciej ni偶 raz w tygodniu. Gilosz rysunek z艂o偶ony z r贸偶nych kombinacji linii, jako t艂o przy druku papier贸w warto艣ciowych i banknot贸w, wykonywany sposobem mechanicznym w celu utrudnienia ich fa艂szowania. G臋sto艣膰 optyczna stopie艅 zaczernienia (krycia) materia艂u fotograficznego. Gilotyna krajarka jednono偶owa, maszyna introligatorska s艂u偶膮ca do ci臋cia papieru, obcinania druk贸w i ksi膮偶ek w procesie oprawy. G艂agolica pierwsza odmiana alfabetu s艂owia艅skiego, wywodz膮ca si臋 z greki, powsta艂a w IX wieku. G艂贸wka czcionki g贸rna cz臋艣膰 czcionki posiadaj膮ca oczko; tabeli g贸rna, wydzielona cz臋艣膰 tabeli, zawieraj膮ca obja艣nienia dotycz膮ce poszczeg贸lnych kolumn. Gotyk odmiana pisma 艂aci艅skiego, w艂a艣ciwa epoce stylu gotyckiego, odznaczaj膮ca si臋 charakterystycznymi dla niego elementami ornamentacji. Grafika techniki artystyczne polegaj膮ce na powielaniu rysunku wykonanego w metalu, drewnie lub na kamieniu litograficznym (np. miedzioryt, drzeworyt, litografia); u偶ytkowa artystyczne projekty wyrob贸w poligraficznych, jak oprawa ksi膮偶ki, ok艂adka, obwoluta, plakat, opakowanie itp. Gramatura ci臋偶ar jednego metra kwadratowego wytworu papierniczego (bibu艂ki, papieru, kartonu, tektury) wyra偶ony w gramach. Gra偶danka alfabet rosyjski wzorowany na cyrylicy, obecnie stosowany w ZSRR i innych krajach. Grotesk kr贸j pisma o jednakowej grubo艣ci kreski rysunku, bez zako艅cze艅 szeryfowych. Gryf herb drukarzy, fantastyczny tw贸r o ciele uskrzydlonego lwa i g艂owie or艂a, trzymaj膮cego dwa tampony do nadawania farby. Has艂o kr贸tki tekst wyr贸偶niony graficznie w tre艣ci czasopisma; w s艂owniku lub encyklopedii ? tytu艂 informacji (wyraz), kt贸ra jest przedmiotem wyja艣nienia. Heliograwiura rodzaj druku wkl臋s艂ego, zbli偶ony do rotograwiury. Kopi臋, pigmentow膮 przenosi si臋 na p艂yt臋 miedzian膮. Rol臋 rastra rotograwiurowego spe艂nia proszek asfaltowy. Iluminacja barwna ilustracja, inicja艂, winieta lub ornament w 艣redniowiecznych r臋kopisach i inkunabu艂ach. Ilustracja reprodukcja rysunku, obrazu lub fotografii. Imprimatur formu艂ka stosowana po dokonaniu ostatniej korekty, wyra偶aj膮ca zgod臋 na druk; zezwolenie cenzury ko艣cielnej na publikacj臋 ksi膮偶ki o tre艣ci religijnej uwidocznione w postaci wydrukowanego akceptu. In contynuo sk艂ada膰 w ci膮gu, bez akapitu. Indeks podjustowana litera we wzorze matematycznym lub chem.; skorowidz. Inicja艂 pocz膮tkowa wi臋ksza, cz臋sto ozdobna, litera tekstu rozpoczynaj膮cego cz臋艣膰 ksi膮偶ki lub artyku艂 w czasopi艣mie. Inkunabu艂y najstarsze ksi臋gi, kt贸re powsta艂y w okresie od wynalezienia druku do r. 1500. Inserat og艂oszenie w czasopi艣mie. Interlinie materia艂 justunkowy (艣lepy) u偶ywany do powi臋kszania odst臋p贸w mi臋dzy wierszami sk艂adu, grubo艣ci od 1 do 4 punkt贸w, d艂ugo艣ci od 1/2 do 7 kwadrat贸w. Introligatornia dzia艂 zak艂adu poligraficznego lub samodzielne przedsi臋biorstwo zajmuj膮ce si臋 opraw膮 ksi膮偶ek i wyko艅czenia druk贸w. Italika patrz kursywa. Jednostka monotypowa podstawowa wielko艣膰 sta艂a systemu setowego; set r贸wna si臋 1/12 cala angielskiego (0,013894 cala), jednostka podstawowa sta艂a ? 1/18 seta, r贸wna 0,0007716 cala. Jednostka monotypowa wielko艣膰 zmienna systemu setowego, s艂u偶膮ca do okre艣lania szeroko艣ci liter i justunku monotypowego; r贸wna si臋 1/18 ema (firetu monotypowego). Justowanie wyr贸wnywanie odleg艂o艣ci mi臋dzy literami i wyrazami w tek艣cie. Tekst mo偶e by膰 wyr贸wnany do lewego lub prawego marginesu lub obydwu margines贸w 艂膮cznie. sk艂adu linotypowego wprowadzenie zmian w odst臋pach mi臋dzy wyrazami lub zape艂nienie justunkiem miejsc niedrukuj膮cych, umo偶liwiaj膮ce maszynie odlanie wiersza. sk艂adu r臋cznego wype艂nianie odpowiednim justunkiem odst臋p贸w mi臋dzy wyrazami lub wolnych miejsc poza tekstem, w celu otrzymania wiersza o okre艣lonej szeroko艣ci. Kalendarium zasadnicza cz臋艣膰 kalendarza zawieraj膮ca podzia艂 roku na miesi膮ce, tygodnie i dni, z oznaczeniem 艣wi膮t, imion, rocznic itp. Kapitaliki czcionki o rysunku liter du偶ych (wersalik贸w) lecz o wielko艣ci i grubo艣ci oczka liter ma艂ych (bez wyd艂u偶e艅 g贸rnych i dolnych). Kapita艂ka ozdobny pasek bawe艂niany lub jedwabny, umieszczony u g贸ry i u do艂u grzbietu wk艂adu ksi膮偶kowego, dla wzmocnienia oprawy. Karta tytu艂owa pierwsza, a w przypadku stosowania przedtytu艂u ? trzecia stronica dzie艂a, zawieraj膮ca tytu艂 g艂贸wny, nazwisko autora, instytucj臋 wydawnicz膮, miejsce i rok wydania. Kerning proces regulacji 艣wiate艂 mi臋dzyliterowych. Manipulacja tekstem polegaj膮ca na zmniejszeniu (cz臋艣ciej) lub zwi臋kszeniu odst臋pu mi臋dzy literami lub liniami tekstu. Polega na odmiennym od standardowego kszta艂towaniu odst臋p贸w mi臋dzy niekt贸rymi parami znak贸w, np. mi臋dzy ?A? i ?W?, w celu uzyskania tekstu sk艂adaj膮cego si臋 z optycznie r贸wnoodleg艂ych liter. Jest tym wa偶niejszy im wi臋kszy jest stopie艅 pisma. Kolofon informacje wydawnicze dotycz膮ce opracowania redakcyjnego i technicznego ksi膮偶ki; w starych drukach ? notatka umieszczona na ko艅cu dzie艂a, zawieraj膮ca tytu艂 dzie艂a, nazwisko autora, miejsce i rok wydania oraz nazwisko drukarza. Kolonel stopie艅 pisma r贸wny 7 punktom typograficznym. Kolumna z艂amany sk艂ad zecerski o okre艣lonej szeroko艣ci i d艂ugo艣ci, z ewentualnymi kliszami i tabelami, jedno- lub wielo艂amowy, opatrzony pagin膮 lub bez paginy. pe艂na kolumna o formacie zasadniczym ca艂kowicie wype艂niona sk艂adem, kliszami itp..; na rozwarciu dwie kolejne kolumny (parzysta i nieparzysta) wyst臋puj膮ce w ksi膮偶ce obok siebie; niepe艂na kolumna nieca艂kowicie wype艂niona sk艂adem lub sk艂adem z kliszami; rozk艂adowe dwie kolejne kolumny (parzysta i nieparzysta) odpowiadaj膮ce 艣rodkowym stronicom sk艂adki (sfalcowanego arkusza); spadowa kolumna, kt贸rej element drukuj膮cy, najcz臋艣ciej klisza, zajmuje ca艂kowit膮 szeroko艣膰 marginesu lub margines贸w stronicy po obci臋ciu; spuszczona kolumna niepe艂na od g贸ry; szpicowa kolumna niepe艂na od do艂u; wakatowa (wakat) ? kolumna wype艂niona tylko materia艂em justunkowym, obj臋ta paginacj膮; wpuszczona kolumna, kt贸rej element drukuj膮cy, najcz臋艣ciej klisza, zajmuje cz臋艣膰 marginesu stronicy po obci臋ciu. Komplet czcionek w艂a艣ciwy dla danego j臋zyka ilo艣ciowy zestaw poszczeg贸lnych liter alfabetu, cyfr i znak贸w. Konkordans nazwa stopnia pisma, r贸wna 36 punktom; materia艂 justunkowy o szeroko艣ci 3/4 kwadratu (36 punkt贸w). Kontrtytu艂 tytu艂 wydania zbiorowego, umieszczony w ksi膮偶ce na stronicy parzystej, obok tytu艂u g艂贸wnego. Korekta oznaczenie b艂臋d贸w sk艂adu zecerskiego na odbitkach pr贸bnych (zw. korektorskimi), za pomoc膮 znormalizowanych znak贸w korektorskich; czynno艣膰 poprawiania b艂臋d贸w w sk艂adzie zecerskim. autorska wprowadzenie poprawek przez autora; stylistyczna poprawianie b艂臋d贸w i usterek stylistycznych; szpaltowa korekta przeczytana i poprawiona w szpaltach; techniczna wyznaczenie i poprawienie b艂臋d贸w technicznych sk艂adacza; w arkuszach poprawienie b艂臋d贸w na odbitkach prze艂amanych kolumn; w艂asna (domowa) ? pierwsza korekta przeprowadzona przez korektora drukarni. Korpus patrz garmond Korytarz w sk艂adzie zecerskim tekstowym, b艂膮d technologiczny, polegaj膮cy na niew艂a艣ciwym uszeregowaniu odst臋p贸w w wi臋kszej liczbie kolejnych wierszy, , tak 偶e tworz膮 one przerwy w spoisto艣ci sk艂adu. Takie przerwy tworz膮 korytarze pionowe lub uko艣ne. Kr贸j pisma komplet liter i znak贸w o jednolitych cechach charakterystycznych. Kursywa pismo pochy艂e, stosowane do sk艂adania wyr贸偶nie艅. Kwadrat jednostka miary typograficznej = 4 cycerom = 48 punktom (18,048 mm); nazwa stopnia pisma. Legenda tekst obja艣niaj膮cy mapy, plany, rysunki itp. Ligatura dwie lub wi臋cej liter na jednym s艂upku czcionki. Linia pisma dolna granica rysunku liter, bez wyd艂u偶e艅 dolnych, tworz膮ca lini臋 r贸wnoleg艂膮 do kraw臋dzi p艂aszczyzny sygnaturowej czcionki. 艁am okre艣lona liczba wierszy tekstu podstawowego stanowi膮ca kolumn臋 w uk艂adzie jedno艂amowym lub jej cz臋艣膰 w uk艂adzie wielo艂amowym. 艁amanie formowanie kolumn ksi膮偶ki lub czasopisma ze szpalt, klisz, wzor贸w, tytu艂贸w i ornament贸w, na og贸艂 wed艂ug wskaz贸wek zawartych w odbitkach korektorskich, lub wed艂ug makiet wydawniczych. Majusku艂y Inaczej wersaliki, wielkie litery alfabetu, r贸偶ni膮ce si臋 kszta艂tem od minusku艂, mieszcz膮ce si臋 mi臋dzy g贸rn膮 a podstawow膮 lini膮 pisma. Makieta zbi贸r okre艣lonego formatu projektowanych kolumn w skali 1:1, wyklejonych z odbitek w艂a艣ciwych sk艂ad贸w, klisz i tabel, z zachowaniem zasad 艂amania, uzupe艂niony adjustacj膮, stanowi膮cy wzorzec do 艂amania kolumn. Zawiera spos贸b rozmieszczenia tekst贸w, tytu艂贸w, grafiki, wyr贸偶nie艅 lub innych element贸w kolumny (ang. ?layout?). Manuskrypt r臋kopis. Marginalia uwagi dotycz膮ce tre艣ci umieszczone na zewn臋trznych marginesach ksi膮偶ki. Marginesy nie zadrukowana cz臋艣膰 powierzchni strony wzd艂u偶 czterech kraw臋dzi kolumny. Im wi臋ksza kolumna druku na stronie danego formatu tym mniejsze s膮 marginesy. Maszynopis materia艂 napisany na maszynie do pisania, sprawdzony, zaadiustowany, przeznaczony do sk艂adania lub sk艂adania i 艂amania, zawieraj膮cy cz臋艣膰 tekstow膮, tabele, wzory oraz za艂膮czniki potrzebne do wytworzenia produktu poligraficznego. Mediewal nazwa odmiany w grupie pism antykwowych, kt贸rej cechami charakterystycznymi s膮 niewielkie zr贸偶nicowane grubo艣ci kresek, 艂agodne przej艣cia od linii cienkich do grubszych oraz zako艅czenia liter sko艣nymi lub poziomymi szeryfami, opartymi na 艂ukach ko艂a. Metryka ksi膮偶ki informacje techniczne dotycz膮ce ksi膮偶ki. Miary typograficzne system miar drukarskich, tzw. system Didota (paryski), oparty na punkcie typograficznym, kt贸rego warto艣膰 metryczna wynosi 0,37594 mm (2660 p. = 1 mm). Minusku艂a inaczej litera tekstowa. Ma艂a litera alfabetu, r贸偶ni膮ca si臋 kszta艂tem od majusku艂y, czyli litery du偶ej. Jej g贸rna i dolna kraw臋d藕 rysunku mie艣ci si臋 mi臋dzy podstawow膮, a 艣redni膮 lini膮 pisma, natomiast jej wyd艂u偶enia mi臋dzy doln膮 i g贸rn膮 lini膮 pisma. Monta偶 naklejanie kilku negatyw贸w lub diapozyt贸w na pod艂o偶e przezroczyste (astralon), celem przeniesienia obrazu przez kopiowanie na form臋 drukow膮. Mora przypadkowe i niepo偶膮dane t艂o, pojawiaj膮ce si臋 w kszta艂cie regularnych punkt贸w, wskutek nieprawid艂owego krzy偶owania si臋 linii rastrowych wykonywanej kliszy z liniami rastra orygina艂u. Motto zdanie, cytata, sentencja podkre艣laj膮ca my艣l przewodni膮 utworu lub jego cz臋艣膰. Mutacja dokonanie w cz臋艣ci nak艂adu zmian w tek艣cie, np. zmiana dat, godzin, nazwisk artyst贸w w programach, koncert贸w lub afiszach, zmiana pewnej cz臋艣ci tekstu przy matrycowaniu druk贸w akcydensowych itp. w gazecie cz臋艣ciowa zmiana tekstu pierwszego wydania pisma, podyktowana potrzeb膮 wprowadzenia 艣wie偶szych lub lokalnych wiadomo艣ci dla danego miasta lub okr臋gu. Nag艂贸wek tytu艂owa cz臋艣膰 kolumny czasopisma, obejmuj膮ca tytu艂, numer bie偶膮cy, miejsce i rok wydania oraz zwi臋z艂膮 informacj臋, jakim zagadnieniom pismo jest po艣wi臋cone. Nak艂ad liczba jednego wydania ksi膮偶ki, egzemplarzy jednego numeru czasopisma, gazety lub innego druku. Naro偶nik ornament lub linia o 艣ciance bocznej 艣ci臋tej pod k膮tem 45掳, stosowana do sk艂adania k膮t贸w prostych, tabel, ramek itp. uk艂ad贸w. Nawias znak pisarski stosowany w tek艣cie oraz w sk艂adach matematycznych, chemicznych i innych. Nonparel nazwa stopnia pisma, kt贸ry odpowiada 6 p. typograficznym. Notka obja艣nienie, uwaga, przypis autora lub redakcji, zawieraj膮cy dodatkowe informacje dotycz膮ce ca艂ych ust臋p贸w, zda艅 lub wyraz贸w. Obj臋to艣膰 publikacji ustalona liczba arkuszy wydawniczych lub drukarskich. Ob艂amywanie przy umieszczonej kliszy, tabeli lub inicjale, w臋偶szych od szeroko艣ci kolumny lub 艂amu, wype艂nienie pozosta艂ego miejsca tekstem, z艂o偶onym na odpowiednio mniejsz膮 szeroko艣膰. Obwoluta papierowa ok艂adka z zak艂adkami, stosowana jako ochrona oprawy ksi膮偶ki: spe艂nia r贸wnie偶 rol臋 propagandow膮. Offset odmiana techniki druku p艂askiego, polegaj膮ca na przeniesieniu farby z formy na cylinder gumowy a nast臋pnie na papier (druk po艣redni). Oficyna dawne okre艣lenie drukarni lub wydawnictwa posiadaj膮cego drukarni臋. Okienko wci臋cie w kolumnie powsta艂e przez z艂o偶enie odpowiedniej liczby wierszy na w臋偶szy format, w kt贸rym umieszcza si臋 tytu艂; wyodr臋bniona graficznie za pomoc膮 ramki cz臋艣膰 kolumny w czasopi艣mie. Ok艂adka zewn臋trzna ochrona wk艂adu ksi膮偶ki, wykonana z kartonu (oprawa mi臋kka) lub tektury (oprawa twarda). Opaska ksi膮偶ki pasek papieru z ko艅cami za艂o偶onymi pod ok艂adk臋 lub sklejonymi, zawieraj膮cy tekst reklamuj膮cy ksi膮偶k臋. Oprawa ksi膮偶ki czynno艣膰 obejmuj膮ca sk艂adanie (falcowanie) wydrukowanych arkuszy do ustalonego formatu, zbieranie sk艂adek (kompletowanie), szycie, obcinanie oraz 艂膮czenie z ok艂adk膮. Polska Norma PN-65/P-55501 rozr贸偶nia dziewi臋膰 zasadniczych rodzaj贸w opraw przemys艂owych. Ornament czcionka lub wiersz linotypowy o oczku zawieraj膮cym element zdobniczy. Orygina艂 tekst lub materia艂 ilustracyjny s艂u偶膮ce jako wzory (tre艣膰 lub kszta艂tu i koloru) do powielania drukiem. Pagina liczba porz膮dkowa wskazuj膮ca kolejno艣膰 stron ksi膮偶ki lub periodyku. Umieszcza si臋 j膮 w widocznym miejscu nad lub pod kolumn膮 tekstu. Stron tytu艂owych ani wakat贸w nie paginuje si臋, cho膰 wlicza si臋 je do kolejno艣ci stronic. 艣lepa tymczasowa liczba kolejna stronicy. zwyk艂a liczba stronicy oznaczona za pomoc膮 cyfr arabskich lub rzymskich; 偶ywa wiersz tekstu okoliczno艣ciowego wraz z kolejn膮 liczb膮 stronicy, umieszczonej u g贸ry lub u do艂u kolumny; zawiera, opr贸cz numeru strony, nazwisko autora, tytu艂 dzie艂a, cz臋艣ci lub rozdzia艂u. 呕ywa pagina powinna mie艣ci膰 si臋 w jednym wierszu nie wype艂niaj膮cym ca艂ej szeroko艣ci kolumny. Pauza kreska pozioma, inaczej my艣lnik. Mo偶e mie膰 d艂ugo艣膰 du偶ej litery ?N? w danym kroju i stopniu pisma i wtedy jest nazywana ?En-my艣lnikiem? lub du偶ej litery ?M? w danym kroju i stopniu pisma i wtedy jest nazywana ?Em-my艣lnikiem?. En-my艣lnik umieszczamy mi臋dzy wyrazami oznaczaj膮cymi ?trwanie?, na przyk艂ad okre艣laj膮cymi up艂yw czasu w miesi膮cach, godzinach lub latach. Em-my艣lnik stosujemy, podobnie jak dwukropek czy nawias, aby odzwierciedli膰 nag艂膮 zmian臋 my艣li, lub w miejscu, gdzie przecinek by艂by znakiem przystankowym zbyt s艂abym. Pod MS Windows en-my艣lnik uzyskujemy wciskaj膮c lewy klawisz ?Alt? i wpisuj膮c z klawiatury numerycznej (znajduj膮cej si臋 z prawej strony) ?0150?, natomiast em-my艣lnik uzyskujemy wciskaj膮c lewy ?Alt? i wpisuj膮c kod ?0151?. Pe艂na justyfikacja zabieg typograficzny polegaj膮cy na wyr贸wnywaniu tekstu do lewego i prawego marginesu jednocze艣nie, bez wzgl臋du na ilo艣膰 liter w wierszu. Perforacja szereg dziurek lub kresek wykonanych w procesie drukowania lub przy u偶yciu odpowiedniego urz膮dzenia (grzebienia), zwanego perfor贸wk膮, w celu u艂atwienia oddzierania cz臋艣ci papieru; wyci臋cie otwor贸w w ta艣mie papierowej s艂u偶膮cej do sterowania prac膮 odlewarki monotypowej lub automatu odlewniczego w systemie TTS. Pismo akcydensowe najcz臋艣ciej pismo ozdobne, nie u偶ywane do sk艂adania tekst贸w ksi膮偶ek, gazet i czasopism. Pierwodruk stronica poprzedniego wydania przeznaczona do sk艂adania i 艂amania lub reprodukowania inn膮 technik膮 przy wznowieniach. Plagiat kradzie偶 literacka, przyw艂aszczenie cudzego utworu lub jego cz臋艣ci, wydanie cudzego utworu pod w艂asnym nazwiskiem. Plakat reklama, og艂oszenie, has艂o uj臋te w artystyczn膮 form臋 graficzn膮, drukarsk膮 lub malarsk膮. Podci臋cie spos贸b sk艂adania wylicze艅, w kt贸rym liter臋 lub liczb臋 wyliczenia sk艂ada si臋 na pocz膮tku wiersza lub akapitu, a tekst nast臋pnych wierszy w linii pionowej z pierwsz膮 liter膮 tekstu pierwszego wiersza. Poligrafia (przemys艂 poligraficzny) ga艂膮藕 przemys艂u obejmuj膮ca zak艂ady wszystkich technik druku, introligatorstwo przemys艂owe i zak艂ady pomocnicze (fabryki farb graficznych, odlewnie czcionek, wytw贸rnie matryc linotypowych itp.). Pozycja tabeli cz臋艣膰 pola rubrykowego, powsta艂a z przeci臋cia rubryki i ograniczona liniami lub odst臋pami. Pozytyw kopia obrazu (rysunku, tekstu itp.), na kt贸rej uk艂ad miejsc ciemnych i jasnych jest zgodny z odpowiadaj膮cym mu orygina艂em. P贸艂firet drobny justunek odpowiadaj膮cy stopniowi czcionek danego pisma, o szeroko艣ci r贸wnej po艂owie tego stopnia. P贸艂kwadrat 艣redni justunek danego stopnia pisma, o szeroko艣ci 24 punkt贸w typograficznych. Procesy wydawnicze czynno艣ci zwi膮zane z przygotowaniem materia艂贸w w instytucji wydawniczej, przeznaczonych do produkcji poligraficznej. Prospekt rodzaj druku reklamowego, zapowiadaj膮cy ukazanie si臋 ksi膮偶ki lub zawieraj膮cy opis i charakterystyk臋 maszyn, urz膮dze艅, przedmiot贸w itp. Proporcja okre艣lony stosunek mi臋dzy cz臋艣ciami jakiej艣 ca艂o艣ci; z艂ota podzia艂 odcinka prostej na takiej cz臋艣ci, z kt贸rych cz臋艣膰 mniejsza odnosi si臋 tak do wi臋kszej, jak cz臋艣膰 wi臋ksza do ca艂o艣ci odcinka. Przedtytu艂 pierwsza stronica ksi膮偶ki zawieraj膮ca nazwisko autora (lub autor贸w), skr贸t tytu艂u i niekiedy znak wydawnictwa. Przed艂u偶ka wklejka o formacie wi臋kszym od kart ksi膮偶ki, zamieszczona zwykle na cz臋艣ci uzupe艂niaj膮cej, widoczna dla czytelnika w czasie czytania innych stronic ksi膮偶ki (najcz臋艣ciej mapy, plany, rysunki). Prze艂amywanie powt贸rne 艂amanie cz臋艣ci lub ca艂o艣ci z艂amanej ksi膮偶ki lub czasopisma, wynik艂e z du偶ej korekty, zmian redakcyjnych lub zmian kolejno艣ci artyku艂贸w. Przerywnik niewielka winieta, o rysunku przewa偶nie zwi膮zanym tematycznie z tre艣ci膮 ksi膮偶ki, dzieli tekst lub stanowi zako艅czenie rozdzia艂u. Przesk艂ad powt贸rne wykonanie sk艂adu wskutek du偶ej korekty, zmiany formatu, kroju lub stopnia pisma; z艂o偶ony materia艂 redakcyjny, kt贸ry nie zosta艂 zamieszczony w czasopi艣mie z braku miejsca i przesta艂 by膰 aktualny. Punkt typograficzny podstawowa jednostka miar typograficznych = 0,3759 mm. Redaktor techniczny pracownik wydawnictwa zajmuj膮cy si臋 realizacj膮 produkcji ksi膮偶ek, czasopism lub akcydens贸w. W zakres jego czynno艣ci wchodz膮: adiustacja maszynopis贸w i materia艂u ilustracyjnego, korekta techniczna, sporz膮dzenie makiet i szkic贸w, akcepty do druku oraz inne sprawy techniczne zwi膮zane z dzia艂alno艣ci膮 wydawnicz膮. Register zbie偶no艣膰 padania na siebie wierszy kolumn, drukowanych po obu stronach arkusza papieru. Reprodukcja mo偶liwie wierne odtworzenie orygina艂u jedn膮 z technik druku, w celu powielenia na papierze lub innym materiale; odbitka reprodukowanego orygina艂u. Retusz graficzne poprawianie orygina艂u przeznaczonego do reprodukcji; poprawianie negatyw贸w lub diapozytyw贸w przez uwydatnienie szczeg贸艂贸w rysunku, powi臋kszenie lub os艂abienie g臋sto艣ci optycznej, celem uzyskania maksymalnego podobie艅stwa odbitki z orygina艂em. Rewizja ostatnia korekta przed drukowaniem odbitki pr贸bnej z maszyny, przeprowadzona na podstawie odbitek korektorskich akceptowanych do druku. R臋kopis tekst napisany r臋cznie; w szerszym znaczeniu ? materia艂 tekstowy napisany na maszynie, opracowany redakcyjnie i technicznie, przeznaczony do sk艂adania lub sk艂adania i 艂amania. Roz艣wietli膰 sk艂ad wyr贸wna膰 odst臋py optyczne mi臋dzy literami. Rubryka cz臋艣膰 pola rubrykowego tabeli oddzielona pionowymi (poziomymi) liniami lub odst臋pami. Ryza miara papieru r贸wna 500 arkuszom. Sk艂ad materia艂 z艂o偶ony wed艂ug maszynopisu i adiustacji, z zachowaniem zasad i wymaga艅 jako艣ciowych przewidzianych normami i instrukcjami technologicznymi; akcydensowy sk艂ad przeznaczony do druku akcydens贸w; cyfrowy sk艂ad tekstowy z przewag膮 cyfr; dzie艂owy sk艂ad tekst贸w ksi膮偶ek beletrystycznych, naukowych i in.; g艂adki sk艂ad tekstowy bez tabel, wzor贸w, klisz i innych utrudnie艅; matematyczny sk艂ad z przewag膮 wzor贸w matematycznych; nut sk艂ad z艂o偶ony r臋cznie czcionkami nut; obcoj臋zyczny sk艂ad w j臋zykach obcych; poezji sk艂ad utwor贸w poetyckich; tabelaryczny sk艂ad tabel; Sk艂ad akcydensowy jeden z rodzaj贸w sk艂adu drukarskiego, w znacznej cz臋艣ci r臋czny, bardzo pracoch艂onny, wymagaj膮cy od sk艂adacza wysokich kwalifikacji, obejmuj膮cy wszelkie druki okoliczno艣ciowe, np. formularze, druki biurowe, ulotki, etykiety, afisze itp. Sk艂adanka druk, najcz臋艣ciej reklamowy, kt贸rego obj臋to艣膰 tworzy kilka lub kilkana艣cie stronic specjalnie za艂amanych (np. w kszta艂cie harmonijki). Skorowidz alfabetyczny spis nazw, okre艣le艅 lub nazwisk, z podaniem liczb stronic albo innej numeracji, umo偶liwiaj膮cy odnalezienie w tek艣cie poszukiwanego tematu. Skrypt publikacja o charakterze podr臋cznika, odbitka technik膮 powielaczow膮 b膮d藕 inn膮 technik膮 druku, przeznaczona dla okre艣lonego kr臋gu czytelnik贸w. Solut sk艂ad tekstu g艂adkiego (bez utrudnie艅). Spacja justunek drobny w stopniach od 6?20 punkt贸w, o grubo艣ci mniejszej od po艂owy swojego stopnia. Inaczej nazywanac odst臋pem mi臋dzywyrazowym. Jest to znak o kodzie ASCII 32, odpowiadaj膮cy miejscu wolnemu mi臋dzy wyrazami. Spacjowanie czynno艣膰 zwi膮zana z wstawianiem spacji mi臋dzy litery wyrazu (wyr贸偶nianie). Stopie艅 czcionki (pisma) wymiar czcionki mi臋dzy p艂aszczyzn膮 sygnaturow膮 a p艂aszczyzn膮 tyln膮, okre艣lony w jednostkach miary typograficznej. Inaczej jest to miara wysoko艣ci liter. Mierzona jest mi臋dzy g贸rn膮 a doln膮 kraw臋dzi膮 pisma. W Polsce stopie艅 pisma powinien by膰 podawany w punktach typograficznych. Sygnatura arkusza wiersz z kolejn膮 liczb膮 i tytu艂em lub liczb膮 i skr贸tem tytu艂u ksi膮偶ki, umieszczony na dole pierwszej stronicy ka偶dego arkusza drukarskiego (sk艂. introlig.); grzbietowa znak umieszczony na grzbiecie sk艂adki introligatorskiej, u艂atwiaj膮cy kontrol臋 prawid艂owego skompletowania egzemplarza ksi膮偶ki; szpalty wiersz na pocz膮tku szpalty zawieraj膮cy numer zam贸wienia, skr贸cony tytu艂 pracy, nazwisko sk艂adacza i inne dane. Szeryfy zako艅czenia znak贸w graficznych (liter, cyfr itp.) niekt贸rych kroj贸w pisma drukarskiego w postaci 艂uk贸w lub kr贸tkich kresek. Przyk艂adem kroju pisma szeryfowego jest Times New Roman, a bezszeryfowego ? Arial. Szesnastka szesna艣cie kolumn stanowi膮ce w formatach AB5 arkusz drukarski, w procesie oprawy z艂amywany (falcowany) na trzy z艂amy. Szmuctytu艂 patrz przedtytu艂. Szpalta sk艂ad zecerski o okre艣lonej szeroko艣ci lecz dowolnej d艂ugo艣ci, zale偶nej najcz臋艣ciej od d艂ugo艣ci szufelki. Sztabik rodzaj justunku d艂ugiego, grubo艣ci 24?48 punkt贸w i d艂ugo艣ci 2?7 kwadrat贸w. 艢rednian nazwa stopnia pisma 14 punktowego. 艢wiat艂o nie zadrukowane miejsce na kolumnie. Wyr贸偶nia si臋 艣wiat艂o mi臋dzyliterowe, mi臋dzywyrazowe (spacje), mi臋dzywierszowe (interlinie), mi臋dzy艂amowe (pole dzia艂owe) i oko艂otytu艂owe. Tabela zestaw tekst贸w, liczb albo rubryk przeznaczonych do wype艂nienia, rozmieszczonych w polu rubrykowym tabeli wg uk艂adu okre艣lonego przez g艂贸wk臋 i (lub) boczek. Tabela rozk艂adowa tabela, kt贸rej jedna po艂owa umieszczona jest na kolumnie parzystej a druga na kolumnie nieparzystej. Tablica ilustracja albo zestaw ilustracji z tekstami obja艣niaj膮cymi, rozmieszczone wed艂ug okre艣lonego uk艂adu wydawniczego. Tercja nazwa stopnia pisma 16 punktowego. Tinta (apla) jednolite t艂o wydrukowane jasn膮 farb膮, na kt贸rym nast臋pnie drukuje si臋 farb膮 ciemniejsz膮 tekst, ilustracje, rysunki. Tom cz臋艣膰 wydawnictwa zwartego lub ci膮g艂ego, wydzielona przez autora lub nak艂adc臋, zaopatrzona przewa偶nie we w艂asn膮 kart臋 tytu艂ow膮 i z regu艂y w odr臋bn膮 paginacj臋. Typografia og贸艂 proces贸w druku wypuk艂ego. W znaczeniu og贸lnym ? drukarstwo, potocznie ? druk wypuk艂y, a najcz臋艣ciej ? kompozycja druk贸w z czcionek, grafik, linii i ornament贸w. Tytu艂 nazwa utworu, jego cz臋艣ci lub napis wyja艣niaj膮cy tre艣膰 tekstu (tabeli). W czasopi艣mie odnosi si臋 do: do samego czasopisma, do poszczeg贸lnych dzia艂贸w, artyku艂贸w, felieton贸w rubryk itp. Uk艂ad graficzny spos贸b komponowania stronicy ksi膮偶ki, broszury, akcydensu itp. blokowy asymetryczny charakteryzuje si臋 tekstami sk艂adanymi w blokach (prostok膮tach), kt贸re nie maj膮 wsp贸lnej osi symetrii; blokowy symetryczny wyr贸偶nia si臋 grupami wierszy tworz膮cymi prostok膮ty (bloki), kt贸re rozmieszczone s膮 symetrycznie do osi kolumny; chor膮giewkowy charakteryzuj膮 wiersze, kt贸rych pocz膮tek (lub koniec) tworzy pionow膮 lini臋 prost膮, za艣 przeciwny brzeg, ze wzgl臋du na r贸偶n膮 ilo艣膰 tekstu, tworzy lini臋 nieregularn膮; osiowy klasyczny tworz膮 wiersze wersalikowe, tekstowe i inne elementy graficzne (np. klisze), justowane na osi symetrii kolumny. Estetyka uk艂adu w du偶ym stopniu zale偶y od doboru kroju pisma, stopnia czcionek oraz wielko艣ci odst臋p贸w mi臋dzy literami wyraz贸w, mi臋dzy wyrazami i poszczeg贸lnymi wierszami. Uk艂ad typograficzny rozmieszczenie tekstu, ilustracji i r贸偶nych element贸w graficznych na stronie ksi膮偶ki, czasopisma, gazety lub innego wydawnictwa, uwzgl臋dniaj膮ce format papieru i kolumny, wielko艣膰 margines贸w, kr贸j i stopie艅 pisma, usytuowanie tytu艂贸w, a wszystko dobrane odpowiednio do tre艣ci i przeznaczenia publikacji. Najcz臋艣ciej s膮 stosowane uk艂ady typograficzne: asymetryczny, blokowy, chor膮giewkowy, swobodny, symetryczny (klasyczny, osiowy) i wielo艂amowy. Ust臋p fragment, urywek cz臋艣膰, akapit (np. powie艣ci) stanowi膮cy zwykle pewn膮 ca艂o艣膰 logiczn膮. Wakat (vacat) pusta strona ksi膮偶ki wliczona do paginacji. kolumna z艂o偶ona tylko z materia艂u justunkowego; stronica nie zadrukowana, wliczana do og贸lnej paginacji ksi膮偶ki. W膮s nawias, znak pisarski jedno- lub kilkucz臋艣ciowy, stosowany w sk艂adach matematycznych, tabelach, wykazach itp. W ci膮gu sk艂ada膰 sk艂ada膰 tekst bez akapit贸w; 艂ama膰 rozdzia艂y w ksi膮偶ce nie nale偶y rozpoczyna膰 od nowych kolumn. Wci臋cie okre艣lonej wielko艣ci odst臋p tekstu od lewego brzegu kolumny w pierwszym wierszu akapitu. Wdowa b艂膮d sk艂adu. Ostatnia linijka akapitu pojawiaj膮ca si臋 na pocz膮tku nast臋pnej strony publikacji. Wersaliki (majusku艂y) czcionki du偶ych liter alfabetu danego kroju pisma. Wi膮zanie kolumn kilkakrotne okr臋canie sznurkiem bok贸w kolumny, w celu zabezpieczenia sk艂adu przed rozsypaniem. Wiersz rz膮d znak贸w drukarskich, wyjustowany do okre艣lonej szeroko艣ci; akapitowy pierwszy wiersz ust臋pu w tek艣cie; zale偶nie od dyspozycji technicznej sk艂adany jest z wci臋ciem lub bez wci臋cia; has艂owy g艂贸wny wiersz lub kilka wierszy wyr贸偶nionych w uk艂adach akcydensowych; ko艅cowy (wychodni) ? ostatni, pe艂ny lub niepe艂ny wiersz ust臋pu w tek艣cie. Winieta rysunkowa ozdoba, pierwotnie oparta na motywach winoro艣li (st膮d nazwa), umieszczona jako element zdobi膮cy stronice ksi膮偶ki lub czasopisma. Wk艂ad w oprawie introligatorskiej, komplet zadrukowanych i z艂o偶onych (sfalcowanych) arkuszy skompletowanych z zachowaniem kolejno艣ci stronic, przygotowanych do po艂膮czenia z ok艂adk膮. Wk艂adka oddzielnie wykonany druk (np. ulotka, prospekt, anons, ankieta itp.) wk艂adany w introligat, do gotowej ksi膮偶ki lub czasopisma; w formie odlewniczej linotypu ? cz臋艣膰 zmienna, reguluj膮ca szeroko艣膰 i stopie艅 odlewanego wiersza. Wolumen volumen, 艂aci艅ska nazwa zwoju papirusowego lub pergaminowego; odr臋bna jednostka introligatorska, mo偶e obejmowa膰 jeden lub kilka tom贸w, stanowi jedn膮 z podstaw do oblicze艅 statystycznych oraz inwentaryzacji zbior贸w bibliotecznych. Wstawka dodatkowy tekst do poszczeg贸lnych stronic maszynopisu, korekty szpaltowej lub korekty w kolumnach. Wyr贸wna膰 odst臋py zastosowa膰 obowi膮zuj膮c膮 zasad臋 poprawnego sk艂adania, maj膮c膮 na celu optycznie r贸wnomierne na艣wietlenie wierszy oraz uzyskanie jednolitej czerni ca艂ej powierzchni odbitej kolumny; mi臋dzyliterowe (tzw. 艣wiat艂a) ? zastosowa膰 spacje przy szczeg贸lnym uk艂adzie liter wersalikowych, w celu uzyskania optycznie jednolitych odst臋p贸w pomi臋dzy wszystkimi literami wchodz膮cymi w sk艂ad wyrazu. Wyr贸偶nienie zgodnie z dyspozycj膮 techniczn膮 odmienne z艂o偶enia znaku, wyrazu lub cz臋艣ci tekstu przez u偶ycie pisma p贸艂grubego, pochy艂ego, wersalik贸w, zastosowanie spacjowania itp. Wysoko艣膰 pisma (czcionki) odleg艂o艣膰 od powierzchni oczka do powierzchni stopki czcionki; angielsko-ameryka艅ska wynosi 62 p. lipska r贸wna si臋 66 p. paryska (normalna) r贸wna si臋 62 2/3 p. petersburska wynosi 66 3/4 p. Wzornik czcionek zestawiony wg grup, kroj贸w i stopni wydrukowany zbiornik pism, linii, ornament贸w, znak贸w matematycznych, chemicznych itp. znajduj膮cych si臋 w danej drukarni. Wzory skomplikowane sk艂ady zecerskie, np. jedno- lub wielostopniowe formu艂y matematyczne, uproszczone lub strukturalne wzory chemiczne, zawieraj膮ce litery, cyfry, znaki matematyczne, chemiczne, linie itp. Wzorzec zaakceptowana odbitka, pr贸bka koloru, szkic wydawniczy, makieta itp., stanowi膮ce podstaw臋 dla wykonania okre艣lonego procesu technologicznego. Zablokowa膰 wstawi膰 w sk艂adzie, w miejsce brakuj膮cego znaku lub nieczytelnego wyrazu odpowiedni膮 ilo艣膰 znak贸w wyr贸偶niaj膮cych si臋 i 艂atwych do zauwa偶enia przez lektora. Zapas (sk艂ad贸w) pozosta艂e po z艂amaniu gazety lub czasopisma sk艂ady, rezerwowane przez wydawnictwo do nast臋pnych numer贸w. Zbieranie czynno艣膰 introligatorska. Sk艂adanie sfalcowanych arkuszy wed艂ug ich kolejno艣ci w celu ich przygotowania do szycia lub klejenia. Jest wykonywane r臋cznie lub maszynowo. Zecernia wydzia艂 produkcyjny w drukarni, wykonuj膮cy formy ze sk艂ad贸w r臋cznych, maszynowych i klisz. Zgubi膰 wiersz przek艂ada膰 jeden lub kilka poprzednich wierszy tekstu w taki spos贸b, aby przez r贸wnomierne zmniejszenie odst臋p贸w pomi臋dzy wyrazami zlikwidowa膰 ostatni wiersz akapitu. Z艂oty podzia艂 patrz proporcja. Znaki adiustacyjne umowne oznaczenia, za pomoc膮 kt贸rych wykonuje si臋 adiustacj臋 maszynopisu; akcentowe dostawiane znaki akcent贸w w postaci kropek, przecink贸w, kresek itp. w czcionkach wersalikowych wi臋kszych stopni (powy偶ej 20 p.); korektorskie ustalone znaki umowne, s艂u偶膮ce do zaznaczania b艂臋d贸w na odbitkach korektorskich tekst贸w, tabel i innych element贸w; specjalne czcionki stosowane w sk艂adach technicznych, naukowych, handlowych itp. Nale偶膮 do nich znaki matematyczne, chemiczne, astronomiczne, biologiczne, meteorologiczne, muzyczne itp.
Liceum/Technikum. answer. rozwi膮zane. Z podanych okre艣le艅 wybierz i zaznacz te, kt贸re cechuj膮 postaw臋 stoick膮. rotate. wg mnie to bedzie umiar, smoswiadomosc, pogodzenie sie ze swiatem, skromnosc, koncentracja na pora偶ce, poszukiwanie rozwiazan, zdobywanie wiedzy, cenienie doswiadczenia oraz sta艂a praca nad sob膮. report flag outlined.
ugabuga333 U偶ytkownik Posty: 415 Rejestracja: 12 lis 2011, o 15:00 P艂e膰: M臋偶czyzna Lokalizacja: Warszawa Podzi臋kowa艂: 5 razy Zasada w艂膮czania i wy艂膮czania. Z przyj臋cia, na kt贸rym by艂o \(\displaystyle{ 10}\) par ma艂偶e艅skich jego uczestnicy wychodz膮 parami ( kobieta z m臋偶czyzn膮 ). Ile jest mo偶liwo艣ci, 偶e 偶aden m臋偶czyzna nie wychodzi ze swoj膮 偶on膮 ? sieniaf U偶ytkownik Posty: 52 Rejestracja: 15 kwie 2012, o 22:53 P艂e膰: M臋偶czyzna Lokalizacja: Gorz贸w Pom贸g艂: 15 razy Zasada w艂膮czania i wy艂膮czania. Post autor: sieniaf 禄 16 kwie 2012, o 22:55 Rozpatrzmy #1 m臋偶czyzn臋, mo偶e on wybra膰 1 z 9 na 10 partnerek, #2 m臋偶czyzna r贸wnie偶 nie mo偶e wybra膰 swojej 偶ony, jednak on dobiera sobie partnerk臋 ju偶 z puli 9 partnerek, dlatego wybiera 1 z 8 na 9 partnerek, analogicznie dobiera sobie partnerk臋 m臋偶czyzna 3,4,5,6,7,8. #9 m臋偶czyzna wybiera z puli 2 partnerek, gdzie 1 z nich to jego 偶ona, wi臋c tak naprawd臋 mo偶e dokona膰, tylko 1 wyboru, ostatni m臋偶czyzna wychodzi z ostatni膮 partnerk膮, wi臋c te偶 mo偶e wybra膰, tylko w 1 spos贸b. Zatem ilo艣膰 wszystkich par, w kt贸rej 偶aden m臋偶czyzna nie wychodzi z 偶on膮 wyra偶a si臋 liczb膮: \(\displaystyle{ C_{9}^{1}C_{8}^{1}C_{7}^{1}C_{6}^{1}C_{5}^{1}C_{4}^{1}C_{3}^{1}C_{2}^{1}=9!}\) norwimaj U偶ytkownik Posty: 5101 Rejestracja: 11 mar 2011, o 16:31 P艂e膰: M臋偶czyzna Lokalizacja: 52掳16'37''N 20掳52'45''E Podzi臋kowa艂: 4 razy Pom贸g艂: 1001 razy Zasada w艂膮czania i wy艂膮czania. Post autor: norwimaj 禄 16 kwie 2012, o 23:05 sieniaf, tytu艂 w膮tku nie jest przypadkowy. Sk膮d wiesz 偶e drugi m臋偶czyzna ma do wyboru \(\displaystyle{ 9}\) partnerek? Tak jest tylko wtedy gdy pierwszy wybierze 偶on臋 drugiego. W przeciwnym wypadku drugi ma ju偶 tylko \(\displaystyle{ 8}\) partnerek do wyboru. Je艣li chcesz dalej brn膮膰 w rozpatrywanie przypadk贸w, to 偶ycz臋 wytrwa艂o艣ci. ugabuga333 U偶ytkownik Posty: 415 Rejestracja: 12 lis 2011, o 15:00 P艂e膰: M臋偶czyzna Lokalizacja: Warszawa Podzi臋kowa艂: 5 razy Zasada w艂膮czania i wy艂膮czania. Post autor: ugabuga333 禄 16 kwie 2012, o 23:17 Umie kto艣 to zrobi膰 z zasady w艂膮czania i wy艂膮czania ? ;/ sieniaf U偶ytkownik Posty: 52 Rejestracja: 15 kwie 2012, o 22:53 P艂e膰: M臋偶czyzna Lokalizacja: Gorz贸w Pom贸g艂: 15 razy Zasada w艂膮czania i wy艂膮czania. Post autor: sieniaf 禄 16 kwie 2012, o 23:34 norwimaj pisze:sieniaf, tytu艂 w膮tku nie jest przypadkowy. Sk膮d wiesz 偶e drugi m臋偶czyzna ma do wyboru \(\displaystyle{ 9}\) partnerek? Tak jest tylko wtedy gdy pierwszy wybierze 偶on臋 drugiego. #2 m臋偶czyzna ma do wyboru 8 partnerek, #1 m臋偶czyzna mo偶e wybra膰 dowoln膮 偶on臋 pr贸cz swojej, nie tylko 偶on臋 # pisze:W przeciwnym wypadku drugi ma ju偶 tylko \(\displaystyle{ 8}\) partnerek do wyboru m贸g艂by艣 to uzasadni膰? norwimaj pisze:Je艣li chcesz dalej brn膮膰 w rozpatrywanie przypadk贸w, to 偶ycz臋 wytrwa艂o艣ci Wystarczy rozpatrzy膰 2-3 przypadki, 偶eby zauwa偶y膰 zale偶no艣膰. Tatar U偶ytkownik Posty: 14 Rejestracja: 27 mar 2008, o 10:19 P艂e膰: M臋偶czyzna Zasada w艂膮czania i wy艂膮czania. Post autor: Tatar 禄 16 kwie 2012, o 23:46 To nie jest zasada w艂膮czania i wy艂膮czania, tylko prostacka regu艂a mno偶enia. Na pocieszenie wstawiam wam delt臋. \(\displaystyle{ \Delta}\) norwimaj U偶ytkownik Posty: 5101 Rejestracja: 11 mar 2011, o 16:31 P艂e膰: M臋偶czyzna Lokalizacja: 52掳16'37''N 20掳52'45''E Podzi臋kowa艂: 4 razy Pom贸g艂: 1001 razy Zasada w艂膮czania i wy艂膮czania. Post autor: norwimaj 禄 16 kwie 2012, o 23:46 sieniaf pisze: Wystarczy rozpatrzy膰 2-3 przypadki, 偶eby zauwa偶y膰 zale偶no艣膰. To znajd藕 t臋 pisze:Umie kto艣 to zrobi膰 z zasady w艂膮czania i wy艂膮czania ? ;/ Niech \(\displaystyle{ A_i}\) (dla \(\displaystyle{ i=1,2,\ldots10}\)) b臋dzie zbiorem tych przyporz膮dkowa艅, w kt贸rych \(\displaystyle{ i}\)-ty m臋偶czyzna wychodzi z \(\displaystyle{ i}\)-t膮 kobiet膮. Chcemy policzy膰 \(\displaystyle{ \left|X\setminus \bigcup_{i=1}^{10} A_i\right|}\), gdzie \(\displaystyle{ X}\) to zbi贸r wszystkich przyporz膮dkowa艅. Dalej ju偶 chyba wiadomo co robi膰? -- 16 kwi 2012, o 23:47 -- Tatar dzi臋kuj臋, pi臋kna delta. sieniaf U偶ytkownik Posty: 52 Rejestracja: 15 kwie 2012, o 22:53 P艂e膰: M臋偶czyzna Lokalizacja: Gorz贸w Pom贸g艂: 15 razy Zasada w艂膮czania i wy艂膮czania. Post autor: sieniaf 禄 16 kwie 2012, o 23:53 norwimaj pisze:To znajd藕 t臋 zale偶no艣膰. Przedstawi艂em j膮 w moim pierwszym po艣cie, pewnie si臋 myl臋, ale nie wiem gdzie w moim rozumowaniu jest b艂膮d, by艂bym wdzi臋czny, gdyby kto艣 mi go wskaza艂. Tatar U偶ytkownik Posty: 14 Rejestracja: 27 mar 2008, o 10:19 P艂e膰: M臋偶czyzna Zasada w艂膮czania i wy艂膮czania. Post autor: Tatar 禄 17 kwie 2012, o 00:00 Prosze bardzo sieniaf norwimaj U偶ytkownik Posty: 5101 Rejestracja: 11 mar 2011, o 16:31 P艂e膰: M臋偶czyzna Lokalizacja: 52掳16'37''N 20掳52'45''E Podzi臋kowa艂: 4 razy Pom贸g艂: 1001 razy Zasada w艂膮czania i wy艂膮czania. Post autor: norwimaj 禄 17 kwie 2012, o 10:34 Pierwszy m臋偶czyzna mo偶e wybra膰 jedn膮 z dziewi臋ciu kobiet - z tym si臋 zgadzam. Drugi m臋偶czyzna mo偶e wybra膰 ka偶d膮 z wyj膮tkiem swojej 偶ony i kobiety wybranej przez pierwszego. 呕ona drugiego oraz kobieta wybrana przez pierwszego to mo偶e by膰 ta sama osoba albo mog膮 to by膰 dwie r贸偶ne osoby. Dlatego drugi ma do wyboru albo dziewi臋膰, albo osiem kobiet. W zwi膮zku z tym nie mo偶na zastosowa膰 regu艂y mno偶enia. sieniaf U偶ytkownik Posty: 52 Rejestracja: 15 kwie 2012, o 22:53 P艂e膰: M臋偶czyzna Lokalizacja: Gorz贸w Pom贸g艂: 15 razy Zasada w艂膮czania i wy艂膮czania. Post autor: sieniaf 禄 17 kwie 2012, o 14:01 norwimaj pisze:Pierwszy m臋偶czyzna mo偶e wybra膰 jedn膮 z dziewi臋ciu kobiet - z tym si臋 zgadzam. Drugi m臋偶czyzna mo偶e wybra膰 ka偶d膮 z wyj膮tkiem swojej 偶ony i kobiety wybranej przez pierwszego. 呕ona drugiego oraz kobieta wybrana przez pierwszego to mo偶e by膰 ta sama osoba albo mog膮 to by膰 dwie r贸偶ne osoby. Dlatego drugi ma do wyboru albo dziewi臋膰, albo osiem kobiet. W zwi膮zku z tym nie mo偶na zastosowa膰 regu艂y mno偶enia. Dzi臋ki. mat_61 U偶ytkownik Posty: 4615 Rejestracja: 8 lis 2009, o 10:22 P艂e膰: M臋偶czyzna Lokalizacja: Racib贸rz Pom贸g艂: 866 razy Zasada w艂膮czania i wy艂膮czania. Post autor: mat_61 禄 23 kwie 2012, o 07:09 Proponuj臋 taki spos贸b doboru par (nie widz臋 b艂臋du w poni偶szym rozumowaniu ale my艣l臋, 偶e kto艣 to jeszcze zweryfikuje): Zaczyna m膮偶 z pierwszej pary \(\displaystyle{ M_{1}}\) i wybiera dowoln膮 spo艣r贸d pa艅 z wyj膮tkiem swojej 偶ony \(\displaystyle{ K_{1}}\), czyli ma \(\displaystyle{ 9}\) mo偶liwo艣ci wyboru. Powiedzmy, 偶e wybiera pani膮 \(\displaystyle{ K_{i}}\) Nast臋pnie m膮偶 \(\displaystyle{ M_{i}}\) czyli pani wybranej przez \(\displaystyle{ M_{1}}\) wybiera dowoln膮 spo艣r贸d pozosta艂ych pa艅, czyli ma \(\displaystyle{ 8}\) mo偶liwo艣ci. Powiedzmy, 偶e wybiera pani膮 \(\displaystyle{ K_{j}}\) Nast臋pnie m膮偶 \(\displaystyle{ M_{j}}\) czyli pani wybranej przez \(\displaystyle{ M_{i}}\) wybiera dowoln膮 spo艣r贸d pozosta艂ych pa艅, czyli ma \(\displaystyle{ 7}\) mo偶liwo艣ci. Powiedzmy, 偶e wybiera pani膮 \(\displaystyle{ K_{k}}\) itd. Wszystkich mo偶liwych do utworzenia par takich, 偶e m膮偶 nie jest w parze ze swoj膮 偶on膮 jest wi臋c \(\displaystyle{ 9!}\) norwimaj U偶ytkownik Posty: 5101 Rejestracja: 11 mar 2011, o 16:31 P艂e膰: M臋偶czyzna Lokalizacja: 52掳16'37''N 20掳52'45''E Podzi臋kowa艂: 4 razy Pom贸g艂: 1001 razy Zasada w艂膮czania i wy艂膮czania. Post autor: norwimaj 禄 23 kwie 2012, o 09:11 mat_61, je艣li \(\displaystyle{ M_i}\) wybierze \(\displaystyle{ K_1}\), to w Twoim rozumowaniu nast臋pnie prawo wyboru ma \(\displaystyle{ M_1}\), a przecie偶 on ju偶 wybiera艂. Doko艅cz臋 spos贸b z regu艂膮 w艂膮cze艅 i wy艂膮cze艅, 偶eby by艂 napisany poprawny wynik. To u艂atwi weryfikacj臋 kolejnych sposob贸w rozwi膮zania. \(\displaystyle{ \left|X\setminus \bigcup_{i=1}^{10} A_i\right|=\\\\= \left|X\right|- \left|\bigcup_{i=1}^{10} A_i\right| = \left|X\right|- \sum_{1\le i \le 10} \left|A_i\right| + \sum_{1\le i_1 Znajd藕 odpowied藕 na Twoje pytanie o zapisz przymiotniki utworzone od wyr贸偶nionych wyraz贸w. Nast臋pnie u艂贸偶 po jednym zadaniu z ka偶dym z otrzymanych s艂贸w. NinaFigarska123 NinaFigarska123 Zaznacz po jednym z wyr贸偶nionych parami okre艣le艅 tak aby zdania poprawnie opisywa艂y gospodark臋 Chin. Podkre艣l w ka偶dej parze wyr贸偶nionych okre艣le艅 informacj臋 prawdziw膮. Najwy偶sze pasmo Sudet贸w / Karpat stanowi膮 Tatry. S膮 to g贸ry wysokie / niskie charakteryzuj膮ce si臋 rze藕b膮 alpejsk膮. Cz臋艣膰 pasma g贸rskiego le偶y na obszarze Polski a cz臋艣膰 - w granicach Czech / S艂owacji. Geologicznie Tatry nale偶膮 do g贸r m艂odych Potrzebuje pomocy!!!!!!! po jednym z wyr贸偶nionych parami okre艣le艅 a) Rozw贸j gospodarczy chin jest w du偶ym stopniu wynikiem ich otwarcia si臋 /zamkni臋cia si臋 na kapita艂 zagraniczny centralnego planowania/wolnego rynku a tak偶e masowych migracji ludno艣ci ze wsi do miast/z miast do wsi co zdecydowanie zwi臋kszy艂o/zmniejszy艂o bezrobocie. Chinach wzros艂a warto艣膰 eksportu ze wzgl臋du na niskie/wysokie koszty wytwarzania towar贸w o czym zdecydowa艂a tania/droga si艂a robocza kt贸ra nie maj膮 alternatyw akceptuje z艂e/dobre warunki pracy. :) Zaznacz w ka偶dej parze jeden z wyr贸偶nionych wyraz贸w, tak aby uzyskana informacja by艂a prawdziwa. Cz臋艣ci autonomicznego uk艂adu nerwowego dzia艂aj膮 antagonistycznie. Uk艂ad wsp贸艂czulny / przywsp贸艂czulny zwi臋ksza aktywno艣膰 organizmu, co wyra偶a si臋 np. zw臋偶eniem / rozszerzeniem oskrzeli lub zw臋偶eniem / rozszerzeniem 藕renicy. Test z cz臋艣ci zdania (sk艂adnia zdania pojedynczego) dla uczni贸w z cz臋艣ci zdania rz. I 1. Jaka to cz臋艣膰 zdania? (4p) a) Jest okre艣leniem rzeczownika, mo偶e wyst臋powa膰 w grupie podmiotu i grupie orzeczenia, odpowiada mi臋dzy innymi na pytania: jaki? kt贸ry? czyj? ........................................... b) Sk艂ada si臋 z 艂膮cznika i orzecznika? .............................................. c) Odpowiada na pytania przypadk贸w zale偶nych, wyst臋puje w grupie orzeczenia? ........................................ d) Odpowiada na pytania: po co? w jakim celu? Najcz臋艣ciej jest okre艣leniem czasownika? ............................................... 2. Uzupe艂nij zdanie o (3p) e) dwie przydawki C贸rka wysz艂a za m膮偶 za koleg臋. ............................................................................................................................ b) dope艂nienie Ania nie lubi. .............................................................................................................................. f) okolicznik czasu i okolicznik miejsca Nie p贸jd臋. ..................................................................................................................... 2. Z poni偶szych wyraz贸w u艂贸偶 zdanie sk艂adaj膮ce si臋 z: podmiotu, orzeczenia imiennego, jednej przydawki i okolicznika miejsca. Nie musisz wykorzysta膰 wszystkich wyraz贸w. (3p) By膰, pi臋kny, dom, kobieta, wybudowany, zatroskany, zosta膰, wiadro, rzeka, do, nad ......................................................................................................................................... 3. W poni偶szych zdaniach podkre艣l orzeczenia. (3p) Kto艣 powiedzia艂 mi to ju偶 wcze艣niej. Ala w przysz艂o艣ci zostanie policjantk膮. Mimo niepogody wybieram si臋 z rodzicami w g贸ry. 4. Narysuj wykresy powy偶szych zda艅. Nazwij cz臋艣ci zdania. (9p.) 5. Podaj przyk艂ad zdania: (2p.) a) bezpodmiotowego: ............................................................................................................... b) z podmiotem w dope艂niaczu: ................................................................................................................ 6. Podkre艣l wyrazy poza zwi膮zkami zdania: (3p.) Niestety, nie pojad臋 w tym roku na wakacje. Jednak nie martwi臋 si臋 tym. Oj, to przecie偶 nie jest koniec 艣wiata. 7. W zdaniu: (4p.) Dwie najlepsze przyjaci贸艂ki pok艂贸ci艂y si臋 wczoraj o kolor sukienki. a) s膮 dwie przydawki b) s膮 trzy przydawki c) s膮 cztery przydawki a) podmiot wyra偶ony jest liczebnikiem b) zaimkiem c) rzeczownikiem a) jest okolicznik miejsca b) czasu c) sposobu a) dope艂nienie odpowiada na pytanie biernika b) mianownika c) dope艂niacza 8. Czego jest wi臋cej: cz臋艣ci mowy czy cz臋艣ci zdania? (1p.) ............................................ 9. Jakimi wyrazami mo偶e by膰 wyra偶ony 艂膮cznik? Wymie艅 te wyrazy. (1p.) ..................................................................................................................... Sprawdzian z cz臋艣ci zdania rz. II 10. Jaka to cz臋艣膰 zdania? (4p) a) Odpowiada na pytania: kto? co?, rzadziej: kogo? czego? Sk艂ada si臋 na zwi膮zek g艂贸wny zdania? ........................................... b) Sk艂ada si臋 z 艂膮cznika i orzecznika ? .............................................. c) Odpowiada na pytania przypadk贸w zale偶nych, wyst臋puje w grupie orzeczenia? ........................................ d) odpowiada na pytania: jak? w jaki spos贸b? Najcz臋艣ciej jest okre艣leniem czasownika? ............................................... 2. Uzupe艂nij zdanie o (3p) e) 2 przydawki Fani czekali na swego idola. ............................................................................................................................ b) dope艂nienie Id臋 do kina. .............................................................................................................................. f) okolicznik czasu i okolicznik miejsca Nie pojad臋. ..................................................................................................................... 11. Z poni偶szych wyraz贸w u艂贸偶 zdanie sk艂adaj膮ce si臋 z: podmiotu, orzeczenia imiennego, jednej przydawki i okolicznika miejsca. Nie musisz wykorzysta膰 wszystkich wyraz贸w. (3p) By膰, pi臋kny, dom, kobieta, wybudowany, zatroskany, zosta膰, wiadro, rzeka, do, nad ......................................................................................................................................... 12. W poni偶szych zdaniach podkre艣l orzeczenia. (3p) Nikt w mojej rodzinie nie chorowa艂 na odr臋. Ala zosta艂a miss klasy. W ferie wybieram si臋 z rodzicami w g贸ry. 13. Narysuj wykresy powy偶szych zda艅. Nazwij cz臋艣ci zdania. (9p.) 14. Podaj przyk艂ad zdania: (2p.) a) bezpodmiotowego: ............................................................................................................... b) z podmiotem szeregowym: ................................................................................................................ 15. Podkre艣l wyrazy poza zwi膮zkami zdania: (3p.) Niestety, nie pojad臋 w tym roku na wakacje. Jednak nie martwi臋 si臋 tym. Oj, to przecie偶 nie jest koniec 艣wiata. 16. W zdaniu: (4p.) Moi rodzice nie najlepiej orientuj膮 si臋 w muzyce m艂odzie偶owej. a) s膮 dwie przydawki b) s膮 trzy przydawki c) s膮 cztery przydawki d) podmiot wyra偶ony jest liczebnikiem e) zaimkiem f) rzeczownikiem d) jest okolicznik miejsca e) czasu f) sposobu d) dope艂nienie odpowiada na pytanie biernika e) miejscownika f) dope艂niacza 17. Czego jest wi臋cej: cz臋艣ci mowy czy cz臋艣ci zdania? (1p.) ............................................ 18. Na jakie pytania odpowiada orzecznik? (1p.) ..................................................................................................................... opr. Jolanta Kobierska . 321 247 727 477 498 564 791 437

zaznacz po jednym z wyr贸偶nionych parami okre艣le艅